நன்றி குங்குமம் தோழி
வழக்கறிஞர் தாமோ
பாலின வன்முறை என்பது சமூகத்தில் பாலியல் வன்கொடுமை முதல் சிறையில் பாலியல் துஷ்பிரயோகம் வரை உடல் மற்றும் பாலியல் இரண்டையும் உள்ளடக்கிய பரந்த அளவிலான மீறல்களுக்கான சொல்லாகும். உலகெங்கிலும் வெவ்வேறு சமூக சூழல்களில் வெவ்வேறு வடிவங்களில் நடக்கும் பாலின வன்முறையால் பெண்கள் அதிகளவில் பாதிக்கப்படுகின்றனர்.
கற்பழிப்பு என்பது இந்தியாவில் மிகக் குறைவாகப் பதிவாகும் குற்றமாகும். பொதுவாக உடலுறவு அல்லது அந்த நபரின் அனுமதியின்றி ஒரு நபருக்கு எதிராக பாலியல் ஊடுருவலின் பிற வடிவங்களை உள்ளடக்கிய ஒரு வகையான பாலியல் வன்கொடுமை தான் கற்பழிப்பு. உடல் பலம், வற்புறுத்தல், அதிகார துஷ்பிரயோகம் அல்லது சுயநினைவு இல்லாதவர், இயலாமை, அறிவுசார் குறைபாடு உள்ளவர் அல்லது சட்டப்பூர்வ ஒப்புதல் வயதுக்குக் குறைவானவர் போன்ற சரியான ஒப்புதல் அளிக்க இயலாத நபருக்கு எதிராக இந்தச் செயல் மேற்கொள்ளப்
படலாம்.
கற்பழிப்பு என்ற சொல் லத்தீன் ரேப்பரே, ‘‘பிடுங்கி எடுத்துச் செல்” என்பதிலிருந்து வந்தது. 14ம் நூற்றாண்டிலிருந்து, இந்த வார்த்தை ‘‘பலவந்தமாக கைப்பற்றி எடுத்துச் செல்வது” என்று பொருள்படும். ரோமானிய சட்டத்தில், உடலுறவு கொண்டோ அல்லது இல்லாமலோ ஒரு பெண்ணை வலுக்கட்டாயமாக தூக்கிச் செல்வது ‘‘ராப்டஸ்” ஆகும். இடைக்கால ஆங்கிலச் சட்டத்தில் இதே சொல் ‘‘பாலியல் மீறல்” என்ற நவீன அர்த்தத்தில் கடத்தல் அல்லது கற்பழிப்பைக் குறித்தது.
‘‘கற்பழிப்பு மற்றும் கொள்ளை” போன்ற சில சொற்றொடர்கள் அல்லது பெண்களின் கற்பழிப்பு கதை அல்லது தி ரேப் ஆஃப் தி லாக் என்ற கவிதை போன்ற தலைப்புகளில் ‘‘பலவந்தமாக எடுத்துச் செல்லுதல்” என்பதன் அசல் பொருள் இன்னும் காணப்படுகிறது. காங்கோ ஜனநாயக குடியரசு ‘‘உலகின் கற்பழிப்பு தலைநகரம்” என்று குறிப்பிடப்படுகிறது. துணைச் செயலாளர் ஜான் ஹோம்ஸ், “காங்கோவில் நடக்கும் பாலியல் வன்முறை உலகிலேயே மிக மோசமானது. மொத்த மிருகத்தனம், தண்டனையின்மை கலாச்சாரம் – இது பயங்கரமானது” என்று குறிப்பிட்டுள்ளார்.
ஐந்து மில்லியனுக்கும் அதிகமான பெண்கள் பாதிக்கப்பட்ட நிலையில், கடந்த தசாப்தத்தில் பல்லாயிரக்கணக்கான பெண்கள் பாலியல் பலாத்காரம் செய்யப்பட்டுள்ளனர், மருத்துவர்கள் மற்றும் ஆர்வலர்கள் இதை ‘‘தொற்றுநோய்” என்று அழைத்தனர். சர்வதேச பேரிடர் மண்டலங்களில் அனுபவம் பெற்ற ஹார்வர்டின் மனிதநேய இயக்குனரான மைக்கேல் வான் ரூயன், ‘‘ஒரு போர்க்கால அமைப்பில் கூட, காங்கோ அசாதாரணமானது மற்றும் விதிவிலக்கானது.” இதனை கற்பனை செய்வது கடினம் என்றாலும், காங்கோ பெண்கள் அதனை எதிர்கொண்டனர் என்பது தான் உண்மை. பாலியல் வன்முறையானது கிழக்கு காங்கோவை ஒரு பெண்ணுக்கு பூமியில் மிக மோசமான இடமாக மாற்றியுள்ளது. காங்கோ பலாத்காரத்தால் பாதிக்கப்பட்டவர்களின் கேஸ் ஸ்டடியை எடுத்துக் கொண்டால், பலாத்காரத்தின் பல பரிமாண நிதர்சனம் புரியும். அதில் காமம் மட்டுமே மேலோங்கி இருந்தது.
இந்தியாவின் நிலையும் வேறுபட்டதல்ல. பாலியல் தூண்டுதலின் வலுக்கட்டாய திருப்திக்கான நாகரீகமற்ற, ஒழுக்கக்கேடான வழியைத் தவிர, பாலியல் வன்முறையானது அடக்குவதற்கும் அடிமைப்படுத்துவதற்கும் ஒரு கருவியாக நீண்ட காலமாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. மகாத்மா காந்தியை நேர்மையின் முன்மாதிரியாகக் கொண்ட ஒரு தேசமான இந்தியா, நம்பமுடியாத அளவிற்கு வன்முறையாகவும் ஊழல் நிறைந்ததாகவும் மாறியது. பெண்கள் இனி தங்கள் உடலுக்குள் பாதுகாப்பாக இருக்க முடியாது.
அகிம்சையை நம்பி வெள்ளையர்களை தோற்கடித்த காந்தி தேசத்தில் ஒவ்வொரு இருபது நிமிடங்களுக்கும் ஒரு பெண் பாலியல் பலாத்காரம் செய்யப்படுகிறாள். உலகின் மிகப்பெரிய ஜனநாயகத்தில் ஐந்து வயது குழந்தைகள் பலாத்காரத்திற்கு ஆளாகின்றனர்.தேசிய குற்ற ஆவணக் காப்பகத்தின் 2013 ஆண்டு அறிக்கையின்படி, இந்தியா முழுவதும் 2012ல் 24,923 கற்பழிப்பு வழக்குகள் பதிவாகியுள்ளன.
இவற்றில், 24,470 பாதிக்கப்பட்டவருக்குத் தெரிந்த ஒருவரால் செய்யப்பட்டவை. 2012 புள்ளிவிவரங்களின்படி, இந்திய நகரங்களிலேயே புது டெல்லிதான் அதிக பலாத்கார அறிக்கைகளைக் கொண்டுள்ளது. இந்தியாவை ‘‘குறைந்த தனிநபர் கற்பழிப்பு விகிதம் கொண்ட நாடுகளில்” ஒன்றாக வகைப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. காரணம், 100,000த்தில் 2 பேர் பலாத்கார விகிதங்கள் இருப்பதாக இந்திய தேசிய குற்றப்பதிவுப் பணியகம் பரிந்துரைக்கிறது. இது பல நாடுகளின் கற்பழிப்பு நிகழ்வு விகிதப் புள்ளிவிவரங்களைக் காட்டிலும் மிகக் குறைவு.
இந்தியாவில் பெண்களுக்கு எதிரான பாலியல் வன்முறைகள் உயிரியல் பாலினம் மற்றும் சமூகவியல் பாலினம் தவிர ‘‘சமூக நிலை” என்ற கோணத்தைக் கொண்டுள்ளது. தலித் பெண்கள் நீதியைப் பெறுவதில் கடுமையான வரம்புகளுக்கு ஆளாகிறார்கள். மேலும் சாதி அமைப்பில் உள்ள தலித்துகளுக்கு மேல், ஒரு ஆதிக்க சாதியைச் சேர்ந்த குற்றவாளியாக இருக்கும் சந்தர்ப்பங்களில் பரவலான தண்டனையின்மை உள்ளது. எனவே தலித் பெண்கள் பாலியல் வன்முறை மற்றும் பிற குற்றங்களுக்கு எளிதான இலக்காகக் கருதப்படுகிறார்கள். குற்றவாளிகள் எப்போதும் அதிலிருந்து தப்பித்து விடுகிறார்கள்.
உதாரணமாக, இந்தியாவில், தலித் பெண்களுக்கு எதிரான பலாத்காரங்களுக்கான தண்டனை விகிதம், இந்தியாவில் உள்ள அனைத்துப் பெண்களுக்கு எதிரான கற்பழிப்பு வழக்குகளில் 25% என்ற தண்டனை விகிதத்துடன் ஒப்பிடும்போது, 2%க்கும் குறைவாக இருப்பதாக ஆய்வுகள் காட்டுகின்றன. பெண்களுக்கு எதிரான வன்கொடுமை தொடர்பான ஐ.நா.வின் சிறப்பு அறிக்கையாளரின் 2009 அறிக்கை, இந்தியாவில் தலித் பெண்கள் தங்கள் அன்றாட வாழ்க்கையின் போது, அதாவது வயலில் வேலை செய்யும் போது, பலாத்காரம் மற்றும் உயர் சாதியினரால் தாக்கப்படுவது பற்றிய ஏராளமான கணக்குகளை கொண்டுள்ளது.
