சட்டங்கள் அறிவாய் பெண்ணே!

நன்றி குங்குமம் தோழி

வழக்கறிஞர் தாமோ

பெண்களின் வாழ்க்கையும் அவர்களின் உடலும் நீண்ட காலமாக போரின் அங்கீகரிக்கப்படாத உயிரிழப்புகளாக உள்ளன. அம்னெஸ்டியின் ‘லைவ்ஸ் பிளவுன் அபார்ட்’ அறிக்கை குறிப்பாக, பலாத்காரம் மற்றும் பாலியல் சித்திரவதைகள் எதிரியின் மன உறுதியைக் குலைக்கும் ஆயுதங்களாக அடிக்கடி பயன்படுத்தப்படுகின்றன. பெண்கள் சில நேரங்களில் எதிரி வீரர்களுடன் ‘‘தற்காலிக திருமணங்களுக்கு” தள்ளப்படுகிறார்கள். சிறையில் இருக்கும் பெண்கள் சிறைக் காவலர்களாலும் காவல்துறை அதிகாரிகளாலும் பாலியல் வன்முறைக்கு ஆளாகலாம்.

பாலியல் வன்முறைகள் பிற வடிவங்களில் அடங்கும், அவை பாலியல் அடிமைத்தனம், பாலியல் துன்புறுத்தல் (வேலை உயர்வு அல்லது முன்னேற்றம் அல்லது உயர்நிலைப் பள்ளி மதிப்பெண்கள் அல்லது தரங்களுக்கு ஈடாக உடலுறவுக்கான கோரிக்கைகள் உட்பட), பாலியல் சுரண்டல் நோக்கத்திற்காக கடத்தல், கட்டாய பாலியல் உறவு, கட்டாய கர்ப்பம், கட்டாய கருத்தடை, கட்டாய கருக்கலைப்பு, கட்டாய திருமணம், பெண் பிறப்புறுப்பு சிதைவு, கன்னித்தன்மை சோதனைகள், இன்செஸ்ட் என்பவையாகும். போரின் போது கற்பழிப்பு என்பது பொதுவானது.

ஹோமரின் இலியாட், ட்ரோஜன் போரின்போது கைப்பற்றப்பட்ட பெண்களை உடைமையாக்குவது தொடர்பாக கிரேக்க வீரர்களான அகமெம்னான் மற்றும் அகில்லெஸ் ஆகியோருக்கு இடையே ஒரு வாக்குவாதத்துடன் தொடங்குகிறது. இந்தக் காலங்களில், போர்வீரர்கள் பெண்களை போரில் கொள்ளையடித்தவர்களாகவும் கருதினர். கைப்பற்றப்பட்ட நகரத்தில் பெண்களை கால்நடைகளாகவும், குழந்தைகளாகவும், பிற சொத்துக்களாகவும் நடத்தினார்கள். பைபிள் சட்டம் போர்வீரர்களிடம் ‘இவற்றைக் கொள்ளையடித்துக் கொள்ளலாம்… உங்கள் தேவனாகிய கர்த்தர் உங்கள் எதிரிகளிடமிருந்து உங்களுக்குக் கொடுக்கும் கொள்ளையைப் பயன்படுத்தலாம்’ என்று கூறியது.

இருப்பினும், போரின் போது பெண்களின் உரிமைகள் ஹோமரின் நாளிலிருந்து சில முன்னேற்றங்களை அடைந்துள்ளன. விவிலியச் சட்டத்தின்படி, உடல் ரீதியாக கவர்ச்சிகரமான சிறை பிடிக்கப்பட்ட பெண்கள் கற்பழிக்கப்படுவதற்கு முன்பு திருமணம் செய்து கொள்ள வேண்டும். பண்டைய காலங்களில், ‘துருப்புக்களின் தைரியத்திற்கு ஒரு தூண்டுதலாக’ இத்தகைய நடவடிக்கைகள் அவசியமானால், கற்பழிப்பு மற்றும் கொள்ளையை சட்டம் கண்டிக்கவில்லை.

ஆண் ஆதிக்கம் செலுத்தும் போர் உலகில் கற்பழிப்பு ஒரு பயனுள்ள போர் உத்தி என்பதை வென்ற தரப்பு நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே கண்டுபிடித்தது. வெற்றி பெற்ற தேசத்தின் ஆண்கள் பாரம்பரியமாக தங்கள் பெண்களை கற்பழிப்பதை இறுதி அவமானம், பாலியல் சதி என்று பார்க்கிறார்கள். வெற்றிபெறும் சிப்பாயின் கற்பழிப்பு தோற்கடிக்கப்பட்ட தரப்பினரின் அதிகாரம் மற்றும் சொத்து பற்றிய எஞ்சியிருக்கும் அனைத்து மாயைகளையும் அழிக்கிறது.

பலாத்காரம் செய்யப்பட்ட பெண்ணின் உடல் ஒரு சடங்கு போர்க்களமாக மாறுகிறது. அவள் மீது நிகழ்த்தப்படும் செயல், ஒருவருக்கு வெற்றி, மற்றவருக்கு தோல்வி மற்றும் தோல்விக்கான தெளிவான ஆதாரம் ஆண்களுக்கு இடையே அனுப்பப்பட்ட செய்தியாகும். ஒரு பார்வையாளர் இந்த தத்துவத்தை கூறியது போல், ‘நான் உங்கள் பெண்ணை கற்பழிக்கும்போது, நான் உங்கள் சொத்துக்களை அழிக்கிறேன். நான் உங்களை அவமதிக்கிறேன். நான் உங்களை அவமானப்படுத்துகிறேன். உங்கள் எல்லா பெண்களையும் நான் கற்பழித்தால், நான் உங்கள் பெண்களை வற்புறுத்தினால் முழு தலைமுறையையும் தீட்டுப்படுத்துகிறேன். நான் உங்கள் இனத்தை மாசுபடுத்துகிறேன்.’

கற்பழிப்பு எப்போதுமே ஒரு போர் ஆயுதமாக இருந்து வருகிறது, இது ஒரு இலக்கு குழுவை முழுவதுமாகவோ அல்லது பகுதியாகவோ அழிக்கும் நோக்கத்துடன் செய்யப்படும் போது இனப்படுகொலை அல்லது இனச் சுத்திகரிப்பு என அங்கீகரிக்கப்படலாம். இருப்பினும், மோதல் மண்டலங்களில் கற்பழிப்பு பரவலாக உள்ளது. பெண்களுக்கு எதிரான வன்முறையை ஒழிப்பதற்கான 1994 ஐ.நா பிரகடனம் (UNDEVAW) மோதல் அமைப்புகளில் உள்ள பெண்களை குறிப்பாக பாதிக்கப்படக்கூடிய குழுவாக அங்கீகரித்தது.

இது பாலின அடிப்படையிலான பாலியல் வன்முறையை உள்ளடக்கியது. பெண்கள் பாலின அடிப்படையிலான வன்முறைச் செயல்கள், பெண்களுக்கு உடல், பாலியல் அல்லது உளவியல் ரீதியான தீங்கு அல்லது துன்பத்தை ஏற்படுத்தக்கூடிய செயலாகும். தனிப்பட்ட வாழ்வில், அது எங்கு நடந்தாலும், அரசால் நிகழ்த்தப்படும் அல்லது மன்னிக்கப்படும் உடல், பாலியல் மற்றும் உளவியல் வன்முறை உட்பட புரிந்து கொள்ள வேண்டும். குற்றவாளிகளை தண்டிக்க மற்ற சர்வதேச சட்டக் கருவிகள் உள்ளன. ஆனால் இது 1990களின் பிற்பகுதியில் நிகழ்ந்தது.

இருப்பினும், சமீப காலம் வரை இது ஒரு குற்றமாகப் புறக்கணிக்கப்பட்டது. அதன் மீது வழக்குத் தொடரத் தகுதியானது. இருபதாம் நூற்றாண்டில், போரில் கற்பழிப்பு பயன்படுத்தப்பட்டது. முதல் மற்றும் இரண்டாம் உலகப்போரின் இரண்டிலும் ஆவணப்படுத்தப்பட்டது. வியட்நாம் போரின் போதும், 1970களில் பாகிஸ்தானுக்கும் வங்காளதேசத்துக்கும் இடையே நடந்த உள்நாட்டுப் போரின் போதும் இந்த நடைமுறை தொடர்ந்தது. போர் ஆயுதமாக கற்பழிப்பு இன்றும் தொடர்கிறது.

போஸ்னியா-ஹெர்ஸகோவினா, காங்கோ ஜனநாயக குடியரசு, ருவாண்டா மற்றும் சூடான் என பல பிராந்தியங்களில் சமீபத்திய மோதல்களில் பெண்கள் மற்றும் சிறுமிகள் பலாத்காரம் ஒரு கொடூரமான பகுதியாகும். அமைதிக் காலத்திலும், போர்க் காலங்களிலும் இத்தகைய இழிவான சிகிச்சையை நிவர்த்தி செய்ய வடிவமைக்கப்பட்ட பரந்த அளவிலான சர்வதேச மனித உரிமைக் கருவிகளின் வளர்ச்சி மற்றும் ஒப்புதல் இருந்த போதிலும் இந்த கொடூரம் நடந்தது.

இரண்டாம் உலகப் போரைத் தொடர்ந்து நியூரம்பெர்க்கில் நடந்த சோதனைகள், அந்த மோதலின் போது கற்பழிப்பை ஒரு போர் ஆயுதமாகப் பயன்படுத்துவதை ஆவணப்படுத்தியது. குற்றத்தின் தன்மை காரணமாக உறுதியான எண்களைக் கண்டறிவது கடினம் என்றாலும் பல்லாயிரக்கணக்கான கற்பழிப்புகள் ஆவணப்படுத்தப்பட்டு, சாட்சியாக அறிக்கையிடப்பட்டுள்ளன.